"مزایده سوم سرخابیها بدون حضور شبه دولتی‌ها شکست می‌خورد"؛ شاید روزی که این جمله را محمدصادق درودگر، مدیرعامل فعلی باشگاه نساجی مازندران عنوان کرد و گفت با توجه به تورم و هزینه‌های باشگاهداری و نیز عدم توجیه سرمایه‌گذاری و کسب درآمد، بخش خصوصی عاقل وارد مزایده استقلال و پرسپولیس نخواهد شد و مزایده سوم سرخابیها هم بی‌ثمر خواهد بود؛ کمتر کسی باور داشت که این بار هم توپ خصوصی‌سازی فوتبال به در بسته بخورد.
با این حال در روز چهارشنبه 9 اردیبهشت امسال برای خرید باشگاه پرسپولیس استقلال و پرسپولیس 4 شرکت وارد مزایده شدند که از این میان، دو شرکت استیل آذین ایرانیان و بهنام پیشرو کیش دارای شرایط بودند و در این بین پیشنهاد بالاترین رقم با قیمت 298 میلیارد تومان متعلق به شرکت بهنام پیشرو کیش بود و استیل آذین ایرانیان هم پیشنهاد 296 میلیارد تومانی را در پاکت خود گذاشته بود.
از سوی دیگر، واریز سپرده 8.7 میلیارد تومانی به حساب سازمان خصوصی سازی نیز به عنوان یکی از پیش شرط‌های شرکت در این مزایده عنوان شده بود که نماینده شرکت بهنام پیشرو کیش در روز مزایده اعلام کرد که پول سپرده شرکت در مزایده را به موقع واریز کرده‌اند اما این مبلغ بعد از ساعت 14 روز مزایده به حساب سازمان خصوصی سازی نشست؛ بنابراین بهنام پیشرو کیش از رقابت کنار گذاشته شد و تنها شرکتی که قوانین و مقررات را کاملا رعایت کرده بود شرکت استیل آذین ایرانیان بود.
وزرای عضو هیئت سه نفره واگذاری هم پس از بررسی اعلام کردند شرکت استیل آذین ایرانیان پس از استعلام مراجع ذی ربط هیچ مشکلی ندارد اما برخی از سهامدارانی که از سوی این شرکت معرفی شده بودند یکی از شروط هیئت واگذاری را شامل نبودند و به خاطر همین اهلیت این شرکت به تصویب نرسید تا توپ خصوصی سازی فوتبال کماکان در زمین دولت باقی بماند.
با این حساب مزایده واگذاری باشگاه پرسپولیس باید همزمان با استقلال در روز 29 اردیبهشت تکرار شود تا شاید برای چهارمین بار بخت این دو تیم باز شود.
به باور کارشناسان در فوتبال ما برنامه و تئوری مدونی وجود ندارد تا بر این اساس گروه‌های اقتصادی با ورود به تیم های فوتبال اقدام به سرمایه گذاری در این حوزه کنند. از سوی دیگر با توجه به تورم و هزینه های باشگاهداری از یک سو و نیز عدم توجیه سرمایه‌گذاری و کسب سود و درآمد در باشگاههای ورزشی، بخش خصوصی عاقل وارد موضوع خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس نخواهد شد.
همچنین نبود حق کپی رایت در فوتبال، عدم امکان فروش بازیکنان و ترانسفر آنها به تیم های خارجی و نیز فراهم نبودن شرایط فروش محصولات از جمله این مجهولات پیش‌روی خریداران واقعی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس هستند که با وجود این مجهولات خریداری سرخابیها هیچ توجیه اقتصادی و درآمدی برای متقاضیان ندارد.
با این وجود، در صورتی که مشکلات حق پخش تلویزیونی باشگاها حل شود و قانون کپی رایت نیز حمایت و رعایت شود و فوتبال به سمتی برود که مولد بوده و بازیکن‌سازی کنیم آن وقت شاید بتوان گفت شرایط و مقدمات خصوصی‌سازی موفق باشگاهها در کشور بوجود آمده است.
به هر حال هر چند نام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس از سال 89 تاکنون در فهرست واگذاری های سازمان خصوصی سازی بارها تکرار شده و توپ خصوصی سازی در زمین فوتبال افتاده است؛ اما واگذاری آبی و قرمزهای پایتخت فعلا در آفساید قرار گرفته است.