یکی از مخاطبان پایگاه خبری نقدینه، پیرو انتشار انتقادات درباره تسهیلات کارکنان بانک ها در تعدادی از رسانه ها، مطلبی را به نگارش درآورده و ارسال کرده است که عینا در ادامه می آید:
یکی از مخاطبان پایگاه خبری نقدینه، پیرو انتشار انتقادات درباره تسهیلات کارکنان بانک ها در تعدادی از رسانه ها، مطلبی را به نگارش درآورده و ارسال کرده است که عینا در ادامه می آید:
تعدادی از رسانه های جمعی چندی است که هجمه به کارکنان بانک ها را در دستور کار ویژه خود قرار داده و تلاش های شبانه روزی این قشر زحمتکش را زیر سوال برده اند.
در حالی که به گواه آمار و ارقام، کارکنان بانک ها دارای پایین تریی میزان فساد در شبکه اقتصادی کشور هستند و در مقابل دارای بیشترین تلفات در شرایط حادی همچون کرونا بوده اند، گزارش های جهت دار و یکسویه این رسانه ها که نشان می دهد تهیه کننده گزارش کمترین اطلاعاتی از شرایط حاکم بر بانک ها ندارد، رنجش خاطر کارکنان نظام بانکی را به همراه داشته است.
در مورد این گزارش ها چند نکته حایز اهمیت است که نشان می دهد که خبرنگارانی که نسبت به جمع آوری و اشاعه اطلاعات در مورد تسهیلات کارکنان بانک ها اقدام کرده اند افرادی کم اطلاع یا بی اطلاع در این زمینه اند.
الف- میزان تسهیلاتی که به عنوان تسهیلات کارکنان بانک ها در گزارش ها عنوان می شود درطول سی سال خدمت به آنان پرداخت می شود و ذکر این ارقام به عنوان تسهیلات جاری و استفاده از آن به عنوان یک ابزار هجمه علیه کارکنان خدوم نظام بانکی، دور از انصاف و اخلاق حرفه ای است.
ب- اشاره به پایین بودن نرخ سود تسهیلات کارکنان بانک ها در شرایطی که اکثر این وام ها با نرخ های 18 درصد اعطا می شود، نشان از بی انصافی تهیه کننده گزارش و سوگیری در حمله به نظام بانکی است.
ج- تسهیلات اعطایی به کارکنان بانک ها دارای نرخ نکول صفر است به عبارت دیگر این تسهیلات کم ریسک ترین تسهیلاتی است که در کل نظام بانکی پرداخت می شود زیرا اقساط آن به طور مرتب و ماهیانه از حقوق کارکنان برداشت و به حساب بانک واریز می شود ضمن این که کل این تسهیلات در یک بازه زمانی حداقل سی ساله پرداخت می شود که تقسیم کردن مجموع این وام ها بر کل سنوات یک کارمند، عدد قابل توجهی را برای هر سال نشان نمی دهد.
د- آمار و ارقام نشان می دهد که تقریبا پروژه کلان و خردی در کشور وجود ندارد که بدون استفاده از تسهیلات بانکی به ثمر نشسته باشد و می توان از نظام بانکی به عنوان بازوی کمکی و قدرتمند دولت و بخش خصوصی در اجرای طرح های کوچک وبزرگ در بخش های جاری و عمرانی نام برد و کوچک کردن کار بانک ها صرفا به دلیل پرداخت تسهیلات به کارکنان اقدامی غیرحرفه ای و صرفا جهت تخریب نظام بانکی است کما این که این تسهیلات نسبت به کل تسهیلات پرداختی از سوی بانک ها به بخش های مختلف جامعه، عددی ناچیز محسوب می شود.
ج- تسهیلات اعطایی به کارکنان بانک ها در قالب ضوابط و دستورالعمل های کاملا قانونی و مشخص و با وثایق مطمین و مستحکم پرداخت می شود و بی قاعده و بی قانون خواندن این فرآیند نشان از بی اطلاعی افرادی دارد که به این قضیه دامن می زنند و بی تردید اهداف دیگری را از این هجمه در سر می پروانند.
ر- در شرایط شیوع ویروس همه گیر کرونا، نظام بانکی پس از شبکه بهداشت و درمان بیشترین آمار شهید خدمت را ثبت کرد و بسیاری از کارکنان حداقل چندین بار ابتلا به این بیماری مرگ بار را تجربه کردند ولی بانک ها حتی یک ساعت هم در ارائه خدمت به مردم شریف ایران وقفه ایجاد نکردند که نشان از وجود روحیه مسوولیت پذیری، تعهد و وفاداری آنان در راه خدمات دهی به هموطنان دارد.
ز- آمار و ارقام نشان می دهد که کارکنان بانک ها با وجود سر و کار داشتن روزانه با حجم قابل توجهی از نقدینگی و منابع مالی، جزو پاک دست ترین اقشار نیروی کار در جامعه محسوب می شوند و کمترین پرونده های مالی در مورد آنان در دادگاه های کشور در جریان است که این موضوع نشان می دهد اخلاق حرفه ای، فعالیت در چارچوب قانون و همچنین تعصب و مسوولیت پذیری، سرلوحه کار این نیروی انسانی قرار دارد بنابراین کوچک کردن این مسوولیت بزرگ که به بهترین شکل ممکن در حال انجام است با موضوع اعطای تسهیلات به کارکنان بانک ها، بی انصافی محض محسوب می شود.
ن- کاش تهیه کننده این گزارش ها سری هم به سازمان ها و نهادهای دیگر می زد تا متوجه می شد که موضوع اعطای تسهیلات به کارکنان، موضوعی نیست که صرفا اختصاص به بانک ها داشته باشد و تقریبا اکثر سازمان ها، نهادها، وزارتخانه ها و شرکت ها، این موضوع را در قالب وام های مسکن، ضروری و ... در دستور کار دارند و از آن به عنوان یک عامل انگیزاننده و ترغیب کننده کارکنان و همچنین پوشش دهنده خلاهای حقوقی نگاه می کنند بنابراین تخریب کارکنان بانک ها با ابزار تسهیلات، نمی تواند محلی از اعراب داشته باشد.
در پایان امیدوارم که خبرنگاران رسانه ها به ویژه رسانه هایی که عنوان ملی را یدک می کشند ابتدا خود را به دانش روز در مورد موضوعات اقتصادی مجهز کنند و دوم در گزارش ها سوگیری و تخریب را وجهه نظر قرار ندهند. تنها در این صورت خواهد بود که گزارش های آنها به واقعی بودن و باورپذیری نزدیک خواهد شد.