به گزارش پایگاه خبری نقدینه، سنگ های قیمتی رسته بی دفاع صنف طلا و جواهر هستند که به علت تصور نادرست مردم و مسوولان بی نیاز از هر گونه حمایت دانسته می شوند.دبیر انجمن فروشندگان طلا و جواهر و سنگ های گران بها و نیمه گران بهای شهر تهران در گفتگویی کوتاه با عصر اقتصاد گفت: هیچ کشوری در رسته طلا و جواهر به خود کفایی نرسیده است. همه کشور ها به منابع استخراجی یکدیگر نیازمند هستند. اما متاسفانه مسوولان و افکار عمومی، این صنعت را خود کفا می دانند. تصور بر این است که معادن ما پاسخگوی نیاز جامعه هستند؛ حال آن که این چنین نیست. به عنوان مثال ایران با کمبود الماس و زمرد مواجه است اما استعداد صادرات فیروزه را داراست. این صنف به علت نا آگاهی مسوولان از شرایط موجود با ضعف قوانین مواجه است. در خواست ما از دولت و مجلس این است که وقتی را برای بررسی شرایط حقیقی این صنف بگذارند و با گزارش های میدانی و شنیدن واقعیات به تصویب قوانین برای ارتباطات بین المللی در جهت تامین نیاز بازار اقدام کنند.
محمد مصدق در خصوص نیاز بازار در رسته سنگ های قیمتی اظهار کرد: مصرف کنندگان سنگ های رنگی گران بها و نیمه گران بها در در دهه شرایط خاص خود را دارند. تمایل مصرف کنندگان در ده های 60 و 70 با تمایل و نیاز آن ها در دهه 80 متفاوت بود. در دهه 60 و 70 تمایل به خرید و مصرف به سمت چهار سنگ اصلی (الماس، یاقوت کبود، یاقوت قرمز و زمرد) بود اما در دهه 80 به دلیل افزایش سطح رفاهی جامعه و سلیقه نسل جوان، نیاز ایرانیان بیشتر به سمت کالاهای لوکس و مد روز بیشتر شد. مردم بیشتر خواهان تنوع رنگ و طرح بودند و به موجب همین امر، فروش سنگ های بنفش، آبی و زرد افزایش چشمگیری داشت. البته فروش چهار سنگ اصلی کماکان ادامه داشت. زمرد به دلیل رنگ سبز، به عنوان یک نماد مذهبی پذیرفته شده است و به ویژه قشر مذهبی تمایل زیادی به خرید آن دارند. محمد مصدق با اشاره به این نکته که از سال 92 مجددا متقاضیان چهار سنگ اصلی و طرح های کلاسیک بیشتر شده اند گفت: علت این امر این است که در همه صنایعی که به نوعی با مد روز در ارتباط هستند، نمی توان به آن مد اعتماد کرد. این گونه است که برای مدتی بازار متقاضی سنگ های نیمه گران بها در رنگ های متفاوت و طرح های جدید بود اما پس از گذشت چند سال سلیقه مخاطبین مجددا به طرح های کلاسیک و سنگ های گران بها متمایل شده است.
وی افزود: سنگ های گران بها برای خانواده ها به منزله یک سرمایه هستند؛ به طوری که در زمان فروش در صورتی که قیمت ارز تغییری نداشته باشند افراد سرمایه اولیه خود را از دست نمی دهند. اما این موضوع درباره سنگ های نیمه قیمتی صحت ندارد. بخش زیادی از قیمت این کالا به اجرت کار باز می گردد که چنانچه خانواده ای بخواهد سنگ نیمه قیمتی خود را بفروشد این اجرت از آن کم می شود و در واقع سرمایه اولیه آنها باز نمی گردد.
بدلیجات جایگزین طلا و جواهر برای کلان شهر نشینان
این فروشنده جواهرات و فعال صنفی به تاثیر بدلیجات در بازار طلا و جواهر اشاره کرد و گفت: در کلان شهر هایی همچون تهران به دلیل افزایش هزینه زندگی خرید طلا و جواهر از سبد کالای خانوار های کم درآمد حذف شده است. خانواده ها دیگر به طلا و جواهر به عنوان یک سرمایه نگاه نمی کنند و خانم ها به عنوان خریداران اصلی این کالا، ترجیح می دهند بدلیجاتی ارزان قیمت استفاده کنند و بعد از چند وقت آن ها را دور بیاندازند. اما در شهر هایی که هنوز هزینه زندگی سنگین نشده است همچنان طلا و جواهر فروش خوبی دارند.