همچنین، میزان نقدینگی در پایان شهریور امسال در مقایسه با شهریور پارسال ۳۶.۲ درصد و نسبت به اسفند سال گذشته معادل ۱۷.۱ درصد افزایش یافته است.
در این میان، اقتصاددانان معتقدند که نظام بانکی منشاء افزایش تورم است و به جای کنترل یا سرکوب افزایش قیمتها که معلول تورم هستند، باید ماشین خلق نقدینگی در نظام بانکی کشور خاموش شود.
آنها کسری بودجه دولت، تداوم خلق پول توسط نظام بانکی و تشدید بدهی دولت به نظام بانکی را از جمله عوامل موثر بر رشد نقدینگی نمیدانند.
این اظهارات درحالی است که نمایندگان مجلس در روزهای گذشته طرحهایی چون تامین کالاهای اساسی، تامین مسکن و توزیع قیر رایگان را مطرح و تصویب کردهاند و کارشناسان اقتصادی به آثار تورمی آنها هشدار بودهاند که توجهی نشد و بر میزان تورم و نقدینگی افزوده شد.
در این زمینه، تیمور رحمانی - یک کارشناس اقتصادی - در پست اینستاگرامی خود گفته است که اقتصاددانان گلایه میکنند که بانک مرکزی باید با کنترل نقدینگی، تورم را کنترل کند و بانک مرکزی تلاش میکند گوش کند. بلافاصله فعالان بخش خصوصی گلایه میکنند که با محدود کردن اعتبارات گلوی تولیدکنندگان فشار داده میشود.
در یادداشت وی آمده است: بانک مرکزی گلایه میکند و میگوید اعتبار را بگیرید و دست از سر ما بردارید. طرفداران فقرا گلایه میکنند که دولت به جای تخصیص منابع به سرمایه داران باید برای حمایت از قشرهای آسیب پذیر اسبق (له شده سابق و پودر شده فعلی) منابع اختصاص دهد. دولت گلایه می کند و با روشهای هیپنوتیزم مانند متکی به خلق نقدینگی و البته با بوق و کرنا و منت چند شاهی صرف برنامههای حمایت از فقرا می کند.
این کارشناس اقتصادی در ادامه نوشته است: نمایندگان مجلس غر میزنند و انواع طرحهای بلعیدن نقدینگی تصویب میکنند که نهایتا بر اثر همه موارد فوق رشد نقدینگی و تورم تداوم مییابد. نقطه سرخط و پاراگراف عینا تکرار میشود. حالا هی بگویید علم اقتصاد از فیزیک سادهتر است.
با این تفاسیر آنچه گویاست، این است که مهمتر از کنترل نقدینگی، باید دولت، مجلس و بانک مرکزی در کنترل و مهار نقدینگی و تورم با یکدیگر همکاری کنند و با تصمیمات عجولانه و کارشناسی نشده منجر به افزایش دو متغیر اقتصادی نشوند.