حقیقت این است که سیم‌کارت باید خیلی‌وقت پیش جای خود را به جایگزین‌های ساده‌تری می‌داد، گزینه‌هایی مانند تایپ شناساگر و رمز ورود به‌طور مستقیم به تلفن، یعنی همان شیوه‌ای که به وای‌فای متصل می‌شویم. رمزQR یا همان بارکدهای سه‌بعدی مربعی‌شکل یک‌جایگزین مناسب دیگر برای تلفن‌های هوشمند دوربین‌دار است که در آن یک اپلیکیشن می‌تواند جزییات رمزشده در QR را مستقیم از دوربین گرفته و بخواند.
زمانی که تلفن‌های‌همراه، وسایل ارتباطی بزرگ و دست‌وپا‌گیری بودند و معمولا در خودروها استفاده می‌شدند، همین سیم‌کارت‌ها به مردم کمک می‌کردند به‌سرعت و آسان، شماره‌تلفن و تماس‌های خود را از یک‌تلفن به تلفن دیگری انتقال دهند، بدون اینکه نیاز باشد هربار شناساگرهای طولانی و کدهای دسترسی خود را تایپ کنند، اما روزهای تلفن‌های خودرویی بزرگ و اجاره‌ای گذشته است.
امروزه تلفن‌های همراه به وسایل شخصی و سبک تبدیل شده‌اند که می‌توان با قراردادن رمز عبور روی آنها به بسیاری از سایت‌ها و خدمات، ازجمله وای‌فای، ایمیل، شبکه‌های اجتماعی، فروشگاه‌های اپلیکیشن و فروش آنلاین دسترسی پیدا کرد. جایگزین‌کردن سیم‌کارت با رمزعبور یا نرم‌افزارهای اضافی، می‌تواند دسترسی آسان به چندین‌اپراتور را روی یک تلفن واحد فراهم کند.
با چنین شیوه‌ای، کاربر می‌تواند بر اساس موقعیت جغرافیایی خود از ارزان‌ترین اپراتورهای موجود در منطقه بهره‌مند شود. ازسوی‌دیگر اپلیکیشن‌هایی نیز وجود دارد که می‌تواند به‌طور خودکار تلفن همراه را به ارزان‌ترین شبکه مخابراتی متصل کند.
این درحالی است که با وجود فرایندهای کنونی و پیچیده سوئیچ، امکان انتقال شماره‌تلفن مشتری از شبکه‌ای به شبکه دیگر وجود ندارد. در زمینه امنیت نیز می‌توان گفت سیم‌کارت‌ها دربرابر حملات سایبری آسیب‌پذیر هستند. شرکت هلندی «جمالتو» -تولید‌کننده سیم‌کارت- تاکنون گزارش‌هایی از اینکه قربانی حملات سایبری NSA و GCHQ شده، منتشر کرده است، اگرچه این شرکت گفته اطلاعات اندکی دزدیده شده، اما واقعیت این است که سیم‌کارت‌ها اکنون بیش از آنکه مفید باشند، دارای نقص و اشکالند.
متخصصان بر این باورند زمان آن فرارسیده که سیم‌کارت‌ها بازنشسته شوند، چراکه باوجود روش‌های جدیدی چون تابع درهم‌سازی رمزنگارانه (کرپیتوگرافیک)، دیگر نیازی به واردکردن رمز عبور طولانی وجود ندارد. شبکه سیستم جهانی برای موبایل (GSM) برای ایجاد استاندارد مخابراتی در سراسر اروپا، در اواخر دهه١٩٨٠، تاسیس شد. در سال١٩٩١، شرکت آلمانی Giesecke & Devrient که تولید‌کننده کارت‌های هوشمند است، ٣٠٠سیم‌کارت اول خود را به اپراتور فنلاندی Radiolinja فروخت. سیم (SIM) مخفف عبارت «واحد شناسایی مشترک»، اسم مدار تلفیقی موجود در تراشه‌هاست.
می‌توان شماره‌تلفن و دیگر فایل‌ها را نیز به این تراشه‌ها افزود. این واحد‌ها، داده‌هایی را ذخیره می‌کنند که امکان تشخیص مالک دستگاه و همچنین عامل ارتباط به شبکه را فراهم می‌آورند. هرکارت یک‌شماره‌سریال و اطلاعات شبکه دارد و کاربران می‌توانند این کارت را از یک‌تلفن خارج کرده و در تلفن دیگری بدون ثبت‌کردن دستگاه، وارد کنند. سیم‌کارت‌های اولیه، به‌اندازه کارت‌های اعتباری بودند، اما به‌مرور زمان، به‌ویژه در سال‌های اخیر کوچک‌تر شده‌اند. بسیاری از گوشی‌های جدید با میکروسیم‌کارت کار می‌کنند، حتی در گوشی‌های اپل شاهد سیم‌کارت‌های نانو نیز هستیم. سطح بعدی شامل سیم‌کارت‌های قابل‌تعبیه است که به‌طور مستقیم به صفحه مدار گوشی متصل می‌شود. روش‌های موسوم به (PAKE) برای خلق ارتباط‌های رمزشده بسیار ایمن، از رمزعبور به‌عنوان یک پین‌کد پنج‌رقمی استفاده می‌کند که حتی ابررایانه‌های سازمان‌های اطلاعاتی و استراق‌سمع نیز قادر به شکستن آن نیستند. درهمین‌حال، فروشگاه‌های اپلیکیشن از روش‌های مدرن تصدیق استفاده می‌کنند و ازاین‌رو می‌توان از یک اپلیکیشن برای انتقال آسان تمامی عملیات‌های سیم‌کارت به تلفن بهره‌مند شد. برای این منظور، تنها چیزی که نیاز است یک استاندارد اینترفیس جدید برای سیستم‌عامل‌های موبایل، مانند اندروید و iOS است که به نرم‌افزار امکان می‌دهد تا عملکرد سیم‌کارت را برعهده بگیرد. از نظر فنی، ورود به شبکه موبایل بسیار چالش‌برانگیزتر از اپلیکیشن‌های مشابه، مانند کیف پول الکترونیک، بانکداری آنلاین، حقوق دیجیتال مدیریت محتوا و... است، اما کارشناسان می‌گویند اپراتورها مودول‌های سیم‌کارت را ترجیح می‌دهند، چراکه با این کار می‌توانند کاربر را به شبکه خودشان متصل نگه داشته و مانع از دسترسی آسان مشتریانشان به رقبا شوند.
علاوه‌بر این، در سال٢٠١٤، ٥/٢ میلیارد‌سیم‌کارت در سراسر جهان به‌فروش رسیده است که این کالا را به یک تجارت پرسود برای سازندگانش تبدیل می‌کند. سازندگان سیم‌کارت با هر آنچه که تجارت آنها را حذف کند، مخالفت می‌کنند.
سیم‌کارت‌های جدید کوچکند، دسترسی به آنها دشوار است و وقتی از تلفن خارج شوند، به‌راحتی از دست می‌روند و خراب می‌شوند. در حقیقت بسیاری از کاربران، حتی نمی‌دانند سیم‌کارت کجای تلفن قرار می‌گیرد و یا شیوه خارج‌کردن آن را بلد نیستند، چراکه وقتی کاربر تلفن را خریداری می‌کند، فروشنده کارت را برای او در تلفن قرار می‌دهد. وجود سیم‌کارت در تلفن همراه برای اپراتورها مزیت دیگری نیز دارد و آن این است که می‌توانند کارمزد رومینگ زیادی را از کاربر طلب کنند و این درحالی است که اگر کاربر بخواهد در کشور دیگری از خدمات مخابراتی استفاده کند، حتی باوجود اپراتور داخلی ارزان‌تر در آن کشور، قادر به بهره‌مندی از این خدمات نخواهد بود و باید کارمزد رومینگ را بپردازد.
نویسنده: نهال شیوا