کمتر گروهی از طیف‌های مختلف فعال در عرصه اقتصاد و کسب‌وکار را می‌توان یافت که نماینده‌ای برای انتخابات پیش‌رو نداشته باشد. هیچ‌گاه تنوع قطب انتخابات تا این حد قابل توجه نبوده است و امروز انتخابات به صورت چندقطبی پیگیری می‌شود و موقعیت گروه‌های فعال، همچون بازار رقابت کامل (Perfect Competition) بسیار حساس و شکننده است. هیچ گروهی با خیالی آسوده خود را پیروز این کارزار نمی‌داند و هیچ جمعیتی را نمی‌توان دست‌کم گرفت. تک‌تک آرای فعالان کسب‌وکار از سوی گروه‌ها خوانده و همه به حضور پرشور در این انتخابات دعوت می‌شوند.
البته این اتفاق خوش یمنی است و فارغ از مصادیق آن، همه باید خوشحال باشیم که بخش خصوصی در حاکمیت اقتصادی کشور به‌عنوان «ارائه‌کننده راه‌حل» قلمداد شود؛ در جایی که شاید بعضا تلقی این بوده که بخشی از مشکلات متوجه این گروه است یا باید صرفا مجری ده فرمان دولت باشد. این در حالی است که در ساختار یک جامعه مطلوب و مدنی این دولت است که برای حل مشکلات خود باید به دنبال مشارکت بخش‌خصوصی از طریق تشریک مساعی اصناف بر محمل اتاق بازرگانی باشد. یکی از گروه‌ها و اجتماعات در این دوره از انتخابات، «ائتلاف بازار سرمایه» است. ائتلافی که با معرفی نامزدهایی شرکت‌های عضو بورس را مستقیم یا غیرمستقیم نمایندگی می‌کند. تجمعی که در کانون نهادهای سرمایه‌گذاری در فرصتی هر چند کوتاه شکل گرفته، توانسته نظر کارشناسان و فعالان اقتصادی را به خود جلب کند. با ذکر خاطره‌ای، این اتفاق مهم را تبیین می‌کنم: دوران تحصیل خود را در مقطع کارشناسی ارشد در یکی از دانشگاه‌های شرق آسیا به یاد می‌آورم؛ در کلاس مالیه شرکتی (Corporate Finance) استادی از دانشگاه بوستون آمریکا (Boston University) دقیق، منطقی و جنجالی بود، علاوه بر شهرت دانشگاهی در مسائل مالی، بسیار توانمند و در فهم و تبیین مسائل اجتماعی که لازمه فهم علوم انسانی است، نیز خبره بود. مهارتی که کمتر در رویکردهای مدیریت از جنس مهندسی یافت می‌شود. او اعتقاد داشت دلیل عدم توسعه کمونیسم در غرب، وجود بورس و ابزار مالی شفاف بوده است؛ به‌طوری‌که با وجود بازارهای مالی و سرمایه، شرایطی ایجاد شده بود که صاحبان کوچک‌ترین سرمایه‌های مالی می‌توانند در کنار بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری چندملیتی قرار بگیرند. در این رویه، گزارش‌های شفافی از وضعیت مالی شرکت‌ها و سازمان‌های مالی شرایط را برای بهبود شرایط درآمد و زندگی بر تغییر نظام توزیع سرمایه رجحان داد. در این شرایط با توجه به حضور متشکل ائتلاف بازار سرمایه و حضور بورسی‌ها در انتخابات باید این موضوع را به فال نیک گرفت و برای آن اتفاق خوب، که شفافیت شالوده آن است، منتظر بمانیم. برای مقابله با ضدارزش مذموم رانت، بازار سرمایه و بورس، خاستگاه مطمئن و آزموده‌ای است.