به گزارش پایگاه خبری نقدینه، طی 110 سال گذشته 1406.3 میلیارد دلار حاصل از صادرات نفت نصیب کشور شده که چنانچه از ابتدا با یک استراتژی بلندمدت صرف توسعه زیرساختها، واردات کارخانجات و تجهیزات و فناوریهای لازم و مواد اولیه و کالاهای اساسی و ضروری میگردید، هماینک دارای اقتصادی با ساختارهای قوی تولیدی و شکوفا و توسعهیافته بودیم، در حالی که از ابتدا استراتژی بلندمدتی در جهت به کارگیری این ثروت ملی در اقتصاد کشور نهادینه نگردید و در هر دولتی متناسب با زمان و مکان هزینه گردید.
این بیبرنامگی موجب شد تا این ثروت بزرگ ملی و ارزهای حاصل از آن ضمن آنکه در بستر اقتصاد کشور باعث رونق و گشایشهای مالی و پولی گردید، رانت، عدم شفافیت، وابستگی ، مصرفگرایی، تجملگرایی و ایجاد فاصله طبقاتی و اخیرا فساد و اختلاس را هم تحمیل کند.
علیرغم اینکه از ابتدای سال 1379 اقدام به تاسیس صندوق ارزی و سپس صندوق توسعه ملی شد و مقرر گردید، 20 درصد منابع ارزی حاصل از صادرات نفت صرف تقویت زیربناها و ساختارها و ایجاد مراکز صنعتی، کشاورزی، تولیدی و سرمایهگذاریهای گوناگون توسط بخش خصوصی گردد، لیکن جدای از هر برنامهای که تدوین گردیده، رانت حاصل از آن مورد توجه واقع شده و نتیجه آن بیثباتی اقتصادی شد.
بزرگترین ضربهای که ارز حاصل از صادرات نفت به کشور وارد کرده، چند نرخی و ایجاد رانت و استفادههای ابزاری حتی توسط دولتها از نرخهای متفاوت آن بوده است.
دولتها برای تامین منابع و کسری بودجه خود در مقاطعی اقدام به فروش آن در داخل کشور همزمان با افزایش پایه پولی به منظور تامین قدرت نقدینگی و خرید کرده که باعث تورم و افزایش نقدینگی شده است.
میزان درآمد حاصل از صادرات نفت از ابتدا تاکنون به شرح جدول زیر است:
نام دولت
|
میزان درآمد/ میلیارد دلار
|
حکومت مظفرالدین شاه تا سال 1352
|
26.8
|
1352 تا 1357 (پهلوی)
|
112.7
|
کل درآمد نفتی قبل از انقلاب
|
140
|
دولت اول و دوم
|
25.8
|
دولت سوم و چهارم
|
110.6
|
دولت پنجم و ششم
|
141.7
|
دولت هفتم و هشتم
|
157.2
|
دولت نهم و دهم
|
531
|
دولت یازدهم و دوازدهم
|
300
|
کل درآمد نفتی بعد از انقلاب اسلامی
|
1266.3
|
مجموع درآمدهای نفتی از ابتدا تاکنون
|
1406.3
|