حسن روحانی، رییس جمهوری دولت یازدهم همواره بر نقش و جایگاه بی بدیل مجلس شورای اسلامی در پیشبرد امور تاکید داشته و دارد. وی معتقد است اصولا حل مشکلات اقتصادی مردم بدون عزم مشترک و تعامل و همکاری تمام قوا ممکن نیست. از اینرو بر عکس آنچه در سالهای قبل از دولت یازدهم شاهد بودیم در دوره جدید تقویت همدلی، همکاری و تعامل گفتمان حاکم بر روابط دولت و مجلس بوده است.
در این میان آنچه که بیش از پیش خودنمایی می کند توقع بجا و به حق افکار عمومی از قوای محترم جهت حل مشکلات آنان بویژه در 2 حوزه اقتصادی و سیاست خارجی یعنی حل پرونده هسته ای است. از دید صاحب نظران حل مشکلات اقتصادی و به سرانجام رسیدن مذاکرات هسته ای ایران با 1+5 در صدر اولویت های دولت تدبیر و امید قرار گرفته است.
در خصوص مذاکرات هسته ای، به نظر می رسد، فعالیت رسانه ای بیگانگان بر این مدار خبری بوده است که تحریم ها و فشارهای اقتصادی کارساز بوده است و با اعمال فشار بیشتر می توان جمهوری اسلامی را وادار به عقب نشینی و در نهایت تسلیم کرد. طبیعی است آنان برای تحقق اهداف شوم خود اقدام به بزرگنمایی مشکلات وکاستی ها می نمایند.
اما آنچه در این مجال قابل تامل می باشد، توجه به وظیفه مسئولین و نمایندگان برای مقابله با تحرکات رسانه ای و دیپلماتیک طرف مقابل می باشد. تردیدی نیست که قاطبه مسئولین و نمایندگان در دولت و مجلس به طور شبانه روز در تلاش برای رفع مشکلات مردم هستند.
اما شاید این توصیه قابل یادآوری باشد که مبادا در ایفای نقش خود، خدای ناکرده در زمین حریف بازی کرد و با اقدامات به ظاهر قانونی خود موجبات دادن " سیگنال های منفی" به بیگانگان را فراهم آورد و از این رهگذر آنان را به تداوم فشارهای خود علیه ملت ایران تحریک و تشویق نماییم.
در شرایط کنونی وضعیت بازار سرمایه و بورس متاثر از المان های مختلف رشد و افت شاخص ها را تجربه می کند که صد البته توجه به آن اولویت متولیان امر می باشد. آنچه که در این میان واجد اهمیت می باشد نحوه واکنش به آن می باشد. آیا احضارهای مکرر وزیر اقتصاد که به اعتراف موافق و مخالف از فعال ترین وزرای کابینه است می تواند چاره کار باشد؟ آیا بهتر نیست به جای احضارها و سوالات نمایشی اقدام به برگزاری جلسات مشترک با وزیر نمود و در فضای تعاملی دنبال حل مشکلات باشیم؟
در شرایط حساس امروز که مذاکرات ایران با کشورهای 5+1 به مراحل حساس خود نزدیک شده است شایسته بود به جای احضار وزیر و سوال از ایشان می توان با برگذاری جلسات مششترک راه های تقویت بازار سرمایه را شناسایی کرد و در نتیجه به جای دادن پیام " اختلاف " و " بحران" نمایی اوضاع اقتصادی به بیگانگان پیام " همدلی" و " عزم مشترک" دولت و مجلس را به نمایش گذاشت.
فراموش نکنیم که برخی از کسانی که امروز خواسته یا ناخواسته به بیگانگان سیگنال می دهند تا دیروز اظهارات رییس جمهور مبنی بر خالی بودن خزانه را " اشتباه استراتژیک" توصیف می کردند و از تاثیرات مخرب آن بر روند مذاکرات هسته ای انتقاد می کردند.
اکنون باید این سوال را مطرح کرد که آیا احضار وزیر و سوال از ایشان در خصوص بازار سرمایه و بورس اوراق بهادار که از آن به مثابه دماسنج اقتصاد کشور یاد می کنند از این ملاحظات سیاسی و دیپلماتیک فارغ می باشداست؟ یا خدای ناکرده انگیزه های دیگری موجب می شود که به قول معرف برای یک دستمال قیصریه ای را به آتش بکشانند.
یا وقتی که در خصوص برداشت از حساب صندوق توسعه ملی شاهد تفاهم دولت و مجلس با برگزاری جلسه مشترک بوده ایم چه انگیزه ای موجب طرح مجدد آن و احضار وزیر برای پاسخگویی می شود؟ آیا در یک ماه گذشته اتفاق خاصی افتاده است یا خدای ناکرده برخی از سیاسیون با تمسک به اختیاراتی که قانون به آنان داده است، اهداف دیگری را در تقابل با فضای همدلی حاکم بر روابط دولت و مجلس تعقیب می کنند.
و شاه بیت این داستان اینکه طرح سه سوال از یک وزیر در یک روز از سوی برخی از نمایندگان مجلس چه نسبتی با ایجاد آرامش در شرایط سخت اقتصادی کنونی دارد و نتیجه این احضار هر چه باشد آیا کمکی به رفع مشکلات موجود خواهد کرد؟ آیا این نوع برخورد سیاسی با وزیری که نه تمایلات ورود به نزاع های سیاسی دارد و نه رفتارهایش معمولا حاشیه ساز و سیاسی است چه پیامی به دیگران خواهد داد؟
خوشبختانه روسای قوای مجریه و مقننه همواره بر ضرورت همدلی و تشریک مساعی دولت و مجلس برای حل مشکلات مردم تاکید داشته اند و در عمل نیز آن را به نمایش گذاشته اند.