به گزارش پایگاه خبری نقدینه، ژولین دواد شلنست مدیر شرکت مشاوره آرتور دی لیتل در زمینه نوآوری و استراتژی‌های بازار بعد از آخرین سفر به ایران جهت شرکت در همایش بانکداری الکترونیکی با بیان اینکه سهم تراکنش‌های الکترونیکی با شیب خوبی در حال رشد است، گفت: رشد یک تا پنج درصدی به شکل سالانه تا سال 2017 برای این صنعت وجود خواهد داشت.
وی در ارتباط با واقعیت بخشی پیش‌بینی‌های آینده در حوزه بانکداری الکترونیکی و همراه گفت: User base(کاربر محور) بودن، راه‌حل‌های تکنولوژیک در شبکه تجاری و نهایتا داشتن مقررات شفاف در این حوزه می‌تواند منجر به تحقق پیش‌بینی‌ها شود.
اوی با بیان اینکه برای تمامی چالش‌‌های پیش و روی حوزه بانکداری همراه از آن جهت که بانک‌ها و اپراتورهای مخابراتی شریک می‌شوند باید راهکارهایی مجزا داشته باشیم، افزود: ممکن است از منظر بانک و به قولی طرف تجاری، کاربر محور بودن و ارتباط با واسطه به مشتریان مشکل باشد اما بد نیست که به چشم‌انداز صنعت بانکداری همراه نگاهی شود تا ببینیم بانک‌ها و اپراتورها چطور با یکدیگر کنار آمده‌اند.
وی افزود: بانک‌ها دنبال جذب سرمایه‌های بیشتر هستند و هرچه گستره پوشش آنها بیشتر باشد، این امر محقق می‌شود؛ کمپانی موبیتو در جمهوری چک در سال 2012 با سرمایه‌گذاری مشترک سه اپراتور موبایل شکل گرفت و توانست در زمینه خدمات بانکداری همراه به درآمدهای خوبی برسد.
مدیر شرکت آرتور گفت: این گروه بعد از چند سال تأمین کننده فنی را عوض کرد و نتوانست با بودجه بازاریابی کم، به موفقیت‌های قبلی دست پیدا کند.
وی تجربه فرانسه را در این زمینه نیز ناموفق دانست که نهایتا دولت مجبور شده اپراتورهای فعال در زمینه خدمات بانکداری همراه را خریداری کند تا بتواند به خدمات مورد نظر دست یابد.
دواد شلنست با تأکید بر اینکه اپراتورهای موبایل دارایی‌های ارزشمندی هستند، عنوان کرد: در چرخه بانکداری که نیاز به مشتریان بیشتر است اگر اپراتورهای موبایل را واسط بدانیم تا این مهم را تحقق بخشند، در یک طرف ابزارها و گواهی‌های بانکی وجود دارد و در طرف دیگر نیز اپراتورهای موبایل و دروازه بانان که سیم‌های ارتباطی هستند، قرار دارند و نهایتا مشتریان انتهای چرخه هستند.
به گزارش تسنیم، وی گفت: بانک‌ها برای جامعه هدف خود باید هر چه زودتر ارتباط خود با اپراتورهای موبایل را تحکیم بخشند؛ تجربه NFCدر بسیاری از کشورها پیاده‌سازی شده و همچنان با موفقیت به کار خود ادامه می‌دهد. در این روش سیم‌کارت‌هایی با قابلیت NFC یا تگ‌هایی برای گوشی‌های بدون این قابلیت عرضه می‌شود تا مشتریان خریدهای خرد خود را بتوانند ساماندهی کنند.
وی افزود: تکنولوژی QRنیز در طرف دیگر قرار دارد و ستون فقرات آن، پرداخت است.
وی عنوان کرد: دوکوموی ژاپن، دیجی‌کش در لوکزامبورگ و سه اپراتور در آمریکا از جمله مواردی است که تکنولوژی‌های یاد شده را به کار گرفته‌اند و این در حالی است که گوگل هم مایل است با توجه به تجربه اپراتورهای آمریکایی با آنها همکاری کند.
ژولین ابراز کرد: روال کار در سیستم‌های NFC و جاری کنونی این است که بابت استفاده از خدمات رقمی از مشتری نهایی گرفته شود نه اینکه در ابتدای امر هزینه‌ای بر دوش او تحمیل شود.
وی گفت: راه‌های مختلفی برای پرداخت بابت استفاده از خدمات الکترونیکی وجود دارد مانند پرداخت از سمت بانک، ارایه کننده کیف پول همراه یا مصرف کننده نهایی؛ با توجه به اینکه در ایران کاربر نهایی بابت استفاده از POSپول اضافی پرداخت نمی‌کند در بانکداری همراه نیز باید نگاه‌همان به سمت اپراتورها یا بانک باشد.
ژولین عنوان کرد: به نظر من بهتر است در ایران نحوه استفاده از خدمات کیف پول همراه این گونه باشد که دسترسی رایگانی به کیف پول توسط ارایه دهنده خدمات داده شود تا مردم با علاقه به سمت استفاده از این خدمات بیایند.
وی ادامه داد: نقش بانک مرکزی به عنوان تنظیم کننده روابط، تنها باید مشارکت باشد و به نوعی رهبری را در دست گیرد تا نهایتا مردم و شرکت های تجاری مالیات‌های خود را از طریق موبایل که منجر به کاهش هزینه‌های دولت می‌شود، پرداخت کنند.
وی گفت: برای مهاجرت به سمت خدمات بانکداری همراه باید نقشه راه الکترونیکی داشت؛ بهتر است برنامه‌های کاربردی (App) که ارایه می‌شود رایگان باشد اما به فکر درآمدزایی از محل پرداخت‌های مردم باشیم.
وی در ارتباط با اینکه آیا بهتر نیست اپراتورهای مجازی به سمت ارایه خدماتی خاص نظیر پرداخت همراه بیایند؟، گفت: اپراتورهای مجازی بسیار انعطاف پذیرند اما بیشتر به شرکت آی‌تی شبیه‌اند تا اپراتور موبایل و از این جهت گستره پوشش‌دهی آنها محدود است و منجر به خطر افتادن سرمایه‌گذاری‌ها می‌شود زیرا بانکداری همراه در همه جا باید قابل دسترس باشد.