آیا به راستی همه ورزش ما در فوتبال است. آیا همه جوانان و نوجوانان ما می توانند حسین کلانی ، صفر ایرانپاک، غلامحسین مظلومی، جباری،ناصر حجازی مهدی کازرانی، مجید حلوایی ، همایون بهزادی، خداداد عزیزی و مهدی مهدوی کیا شوند در حالی که تیم استقلال رده پنجم جدول مسابقات است و تیم پرسپولیس در رده هشتم جدول برای بازار گرمی و جلب توجه جوانان به سمت و سوی قیمت هایی که هر روز می بینیم می شنویم و می خوانیم گرفتاری های زیادی را برای ما ایجاد کرده اند و مرتبا در روزنامه ها از مشکلات اخلاقی آنها گفته می شود. چرا روزنامه های ما اصرار دارند از این دو تیم بنویسید و وقتی وزیر ورزش برای سالم سازی ورزش با این دو تیم جدی برخورد می کند نگران می شویم. منافع چه قشری در خطر است که بسیاری از رسانه های ما نگران این دو تیم هستند . مگر تیم تراکتور سازی تیم نیست مگر سپاهان تیم نیست چرا عاملی نمی شویم که حداقل مردم هر شهرستان به تیم شهرشان افتخار کنند و علیرغم اینکه جایگاه بالای جدول را گرفته اند و بازیکنانشان افتخار کشور هستند به آنها بها نمی دهیم و باز سعی در بازارگرمی این دو تیم می کنیم.
مجری صدا و سیما با هیجان خاصی از دو تیم حرف می زند دیگر مجریان نیز تایید می کنند و هیجان زده هستند. از تاکتیک مربیان دو تیم حرف می زنند. گویا سال ها مجری درجه اول اروپا و برزیل بوده اند. نوعی دل مشغولی از مجریان مشخص است. علیرغم تبلیغات سرسام آور جمعیتی که تمایل داشتند به ورزشگاه نیامده است. گویا بالاخره عده ای فهمیده اند که چه خبر است و با چه تاکتیکی آنها را به ورزشگاه می کشانند و سرشان را گرم
می کنند و مرتباً مجری تلویزیون می گوید چرا نمی آیند.
بالاخره وارد میدان می شوند.قرمز ها بچه هایی با لباس آبی همراه اول داشتند و آبی ها بچه هایی را با لباس های قرمز همراه اول داشتند. حال برای چه و به چه منظور و فرهنگ همراهی بچه ها چیست و این تقلید کورکورانه از اروپایی ها چیست کسی هنوز نفهمیده. قیافه تک تک بازیکنان نشان از حفظ ارزش های جامعه ما را دارد.یکی هیپی یکی فرفری تزیین کرده برخی موهایشان بلند است برخی پشت موهایشان را هیتلری درست کرده اند و خلاصه همه مدل های روز را می بینیم.
مربیان موفق جهانی ما که یکی از یکی قوی تر است و تمام تیم های طراز اول جهان خواهان آنها هستند پشت سر هم عکس می گیرند و از احتمالات خود می گویند. شاید تنها نکته ای که می توانستیم بگوییم در کل این جریان
می توانیم از آن یاد کنیم عکس غلامحسین مظلومی بود که مظلوم بازی کرد و مظلومانه تحویلش گرفتند.بار دیگر تمام روزنامه های کشور اعم از ورزشی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی جدال افتخار آفرین دو تیم قرمز و آبی .....را عنوان می کردند . صدا و سیما به هیجان آمد نمایندگان مجلس برای عقب نماندن از قافله مدیران ارشد سازمان ها همه و همه سخن از پرسپولیس و استقلال می زدند. روز موعود فرارسید. مسابقه آغاز شد. جمعیتی که با
تبلیغات فراوان افزایش تنش و هیجان دوباره به صحنه آمدند تا پول های سرشاری را نصیب عده ای خاص کنند در روزی که یکی از این تیم ها در رده پنجم جدول و یکی در رده هشتم جدول است. اسمش را چه بنامیم؟هیاهو را چگونه توجیه کنیم. فوتبال از کجا آمده چه میزان جوانان ما را از ناهنجاری ها دور کرده آیا به راستی سایر تیم های ورزشی چه احساسی دارند . گسترش فولاد ، راه آهن ، ملوان ، پیکان، استقلال اهواز ،ذوب آهن و از همه مهمتر این سه تیم اول جدول تراکتور ، نفت تهران، سپاهان. مسئولین این سه باشگاه چه انگیزه برای حمایت از ورزش برایشان باقی می ماند. من اگر جای آنها بودم عطایش را به لقایش می بخشیدم و دور این همه نامهربانی را خطی به بزرگی دور ایران عزیز می کشیدم. چرا که گویا این تیم ها غریبه هایی موقت در سطح کشورند و چرا یاد ورزش هایی را که برای ما بارها و بارها افتخار آفریده اند به راحتی فراموش می کنیم. کشتی ، وزنه برداری و این روزها والیبال در گوشه ای فوتسال و حتی بسکتبال، کاراته که ده ها برابر این فوتبال پرچم ایران را در جهان به اهتزار درآورده اند. با کمی تامل درمی یابیم که با این همه هزینه که برای این دو تیم انجام می دهیم اگر این پول ها را برای سایر رشته ها به ویژه ورزش های مادر کشور خرج کنیم فرزندان ما ، نوجوانان ما جوانان ما از بسیاری از گرفتاری ها نجات می یابند که همگان به ان اذعان داریم . کمی فکر می کنیم و کمی از وزیر ورزش که برای اولین بار احساس می کنیم به فکر فرزندان ماست حمایت کنیم شاید رنگ صداقت که عامل اصلی هر ورزشی است بار دیگر در ورزش ما اعتبار خود را بازیابد.
کمی فکر کنیم .ما کجا هستیم . شما کجا هستید؟