به گزارش پایگاه خبری نقدینه، رضا کیانی در پاسخ به این سوال که تامین مالی در دنیا چه روندی را تاکنون پشت سر گذاشته است، ابراز داشت: بحث تامین منابع مالی و لزوم گردآوری وجوه و هدایت آنها به سمت پروژه های اقتصادی، بحث روز در اقتصاد ایران است. البته این بحث هم اکنون در همه کشورهای پیشرفته و در کشورهای در حال توسعه به شدت مطرح و به روز است.
وی افزود: به طور سنتی، در سایر کشورها هم مانند ایران، برای تامین مالی، تاکید بر منابع بانکی بوده است و وام بانکی به طور سنتی روش اصلی تامین مالی در ایران و سایر کشورها بوده است.
کیانی خاطرنشان کرد: پس از بروز بحران های مالی در سال 1997 و 1998 در جنوب شرقی آسیا و همچنین بحران 2007 و 2008 در اروپا و آمریکا، رویکردها تغییر کرد و توجه به بازار سرمایه و نهادهای فعال در بازار سرمایه بیشتر شد. همچنین تاکید شده که باید از ابزارهای بازار سرمایه به ویژه از اوراق بهادار برای تامین منابع مالی استفاده شود.
وی با بیان اینکه هم اکنون بانک ها با سخت گیری بیشتری در دنیا وام می دهند، خاطرنشان کرد: این در حالی است که الزامات کفایت سرمایه سخت گیرانه تری باید رعایت شود.
مدیر تحقیق و توسعه شرکت بورس اوراق بهادار تهران به سنا گفت: اگر ارزش بازارهای مالی در دنیا را مورد بررسی قرار دهیم، مشاهده می شود که در سال 1990، ارزش بازارهای مالی شامل بانک، بازار سرمایه و اوراق بهادار در مجموع 40 درصد ارزش بازار مالی در 135 کشوری که از سوی موسسه مکنزی انتخاب شده اند، مربوط به مانده وام های اعطایی، 20 درصد مربوط به ارزش بازار سهم، 36 درصد اوراق قرضه و 4 درصد هم مربوط به وام هایی که اوراق بهادار سازی شده اند، بوده است.
کیانی تصریح کرد: بنابراین در مجموع 40 درصد مانده وام های اعطایی و 60 درصد انواع اوراق بهادار شامل سهام و انواع اوراق قرضه بوده است.
وی با تاکید بر اینکه نسبت های یاد شده در سال 95 تغییر کرده است، افزود: در این سال، 34 درصد تامین مالی انجام شده مربوط به مانده وام های اعطایی و 66 درصد هم اوراق بهادار می شد. ترکیب این ارقام در سال 2010 تغییر کرد و از 60 درصد اوراق بهادار در ترکیب بازار مالی، به 77 درصد رسیده است. به این صورت در سال 2010 حدود 77 درصد بازارها در کشورهای مورد بررسی موسسه مکنزی، اوراق بهادار و 23 درصد را مانده وام های اعطایی تشکیل می دهد.
وی خاطرنشان کرد: نکته قابل توجه این است که از 77 درصد بازار اوراق بهادار، 44 درصد مربوط به اوراق بدهی، 26 درصد مربوط به ارزش بازار سهام و هفت درصد هم به وام هایی مربوط می شود که اوراق بهادار سازی شده اند، مانند MBS ها.
مدیر تحقیق و توسعه شرکت بورس در پاسخ به این سوال که در کشورهای دیگر، منابع مالی مورد نیاز پروژه ها عمدتا از چه منابعی تامین می شود؟ گفت: همان طور که اشاره شد، در سال 1990، حدود 40 درصد از بازار مالی را مانده وام های اعطایی تشکیل می داد و این نشان می دهد که مانده وام های اعطایی بانک ها و موسسات مالی بخش زیادی از ترکیب منابع مالی را تشکیل می دهد.
کیانی ادامه داد: در ایران بیشترین روش تامین مالی، از بانک ها است. در سال 1386، تقریبا 74 درصد منابع مالی را تسهیلات بانکی تامین کرده است. در این سال حدود سه درصد اوراق بهادار با درآمد ثابت، چهار درصد سهام و 17 درصد بودجه عمرانی دولت بوده است. در سال 92، تسهیلات بانکی رشد داشته است و از 74 درصد به 83 درصد رسیده است. اوراق بهادار با درآمد ثابت، مانند اوراق مشارکت، انواع صکوک از سه درصد به دو درصد کاهش یافته و سهام از چهار درصد به هفت درصد افزایش یافته است که تا حدودی نشان از پررنگ تر شدن نقش بازار سهام دارد.
وی یادآور شد: آمارها نشان می دهد که تسهیلات بانکی عمدتا منابع مالی را تامین می کند و از 74 درصد به 83 درصد در سال 92 افزایش یافته است.
کیانی در پاسخ به این پرسش که بازار سرمایه ایران از چه پتانسیلی برای تامین مالی پروژه های خود استفاده می کند، ابراز داشت: طی چند سال گذشته برای راه اندازی ابزارهایی مالی تاکید زیادی وجود داشته است، به طوری که طی سال های اخیر ابزارهای متعددی در بازار سرمایه ایران طراحی شد که به طور عمده می توان به انواع صکوک و صندوق های زمین و ساختمان و صندوق های پروژه اشاره کرد.
مدیر تحقیق و توسعه شرکت بورس ادامه داد: در بازار اوراق بهادار می توان صکوک اجاره را بررسی کرد. نخستین صکوک اجاره در سال 89 راه اندازی و منتشر شده است. اوراق مرابحه هم تا کنون دو فقره منتشر شده است و در مجموع اوارق اجاره و اوراق مرابحه توانسته اند نزدیک به دو هزار میلیارد تومان تامین منابع مالی داشته باشند.
وی افزود: نکته ای که باید اشاره کرد این است که می توان این اوراق را به عنوان یک ابزار بدهی و اوراق بهادار با درآمد ثابت در نظر گرفت. تا پیش از این، اوراق مشارکت، اصلی ترین اوراق برای تامین مالی شناخته شده بود، که اوراق مشارکت مبتنی است بر عقد مشارکت بین ناشر اوراق یعنی شرکتی که پروژه را راه اندازی می کند و مردمی که اوراق را خریداری کرده و در پروژه سرمایه گذاری می کنند.
کیانی توضیح داد: بنابراین یک عقد ببین مردم و ناشر اوراق بسته می شود و مردم در پروژه شریک می شوند. در این صورت، سود پرداختی به سرمایه گذار یک سود علی الحساب است و در پایان پروژه، سود به صورت قطعی محاسبه، مشخص و مابه التفاوت آن به سرمایه گذاران پرداخت می شود.
وی با بیان اینکه اوراق اجاره، مرابحه و اوراق سفارش ساخت دارای عقد مشارکت نیستند و یک عقد مبادله ای است، گفت: برای مثال در اوارق اجاره، عقد اجاره بین ناشر اوراق و سرمایه گذار بسته می شود.
وی با یادآوری این نکته که اولین اوراق اجاره برای شراکت هواپیمایی ماهان منتشر شد، اظهار داشت: پولی از عموم مردم جمع آوری شده و ماهان اقدام به خرید یک هواپیما می کند. در حقیقت هواپیما متعلق به مردمی است که اوراق اجاره را خریداری کرده اند. سپس یک قرارداد اجاره به شرط تملیک بین مردم و شرکت هواپیمایی ماهان منعقد می شود و ماهان با این شرط، هواپیما را از مردم بازپس می گیرد. بنابراین اجاره ای که ماهان به سرمایه گذاران پرداخت می کنند، در حقیقت همان سودی است که از سپرده خود دریافت می کنند. در پایان عمر اوراق هم اصل پول به افراد پرداخت می شود و هواپیما به مالکیت شرکت ماهان درمی آید.
مدیر تحقیق و توسعه شرکت بورس خاطرنشان کرد: نکته مهم این است که برای اولین بار، یک اوراق با درآمد ثابت منتشر شده است و این اوراق می تواند ابزار جدیدی برای تامین مالی باشد.