همچنین بهداشت در همه مناطق به جز آمریکای شمالی بهبود یافته است. اقتصاد به دلیل پیشرفت در زیرساخت های ارتباطی و حمل و نقل، حقوق مالکیت بیشتر، حمایت بیشتر از سرمایه گذاران و افزایش دسترسی به منابع مالی بازتر شده است. همچنین بهبود سرمایه اجتماعی به افزایش رفاه جهانی کمک کرده، اما با رکود حاکمیت و آزادی فردی از پیشرفت بیشتر ممانعت شده است. عدم رقابت پذیری در بازارهای داخلی و محدودیت های گسترده در سرمایه گذاری های بین المللی به عنوان مهاری برای اقتصاد در نقاط مختلف جهان عمل می کند.
فاکتورهای مورد بررسی در شاخص رفاه عبارتند از:
فاکتور ایمنی و امنیت: درجه ای را که جنگ، درگیری، وحشت و جنایت باعث بی ثباتی در امنیت افراد شده است، هم بلافاصله و هم از طریق اثرات طولانی تر، اندازه گیری می کند.
فاکتور آزادی فردی: پیشرفت به سمت حقوق اساسی قانونی، آزادی های فردی و تحمل اجتماعی را اندازه گیری می کند.
فاکتور حکمرانی: میزان کنترل و محدودیت در قدرت و اینکه آیا دولت ها به طور موثر و بدون فساد کار می کنند را اندازه گیری می کند.
فاکتور سرمایه اجتماعی: قدرت روابط شخصی و اجتماعی، اعتماد، هنجارهای اجتماعی و مشارکت مدنی در یک کشور را اندازه گیری می کند.
فاکتور محیط سرمایه گذاری: میزان محافظت از سرمایه گذاری ها و دسترسی آسان به آنها را اندازه گیری می کند.
فاکتور شرایط کارآفرینی: قوانینی که به موجب آنها کسب و کارها شروع، رقابت و گسترش پیدا می کنند.
فاکتور دسترسی به بازار و زیرساخت: کیفیت زیرساختهایی را که امکان تجارت را فراهم می کند و اختلال ها در بازار کالاها و خدمات را اندازه گیری می کند.
فاکتور کیفیت اقتصادی: توانایی اقتصاد برای تولید ثروت پایدار و با مشارکت کامل نیروی کار را اندازه گیری می کند.
فاکتور شرایط زندگی: درجه کیفی یک زندگی معقول، شامل منابع مادی، سرپناه، خدمات اولیه و ارتباطات را اندازه گیری می کند.
فاکتور بهداشت: میزان سلامت افراد و دسترسی به خدمات لازم برای حفظ سلامتی، شامل بهداشت، سیستم های بهداشتی، بیماری ها و عوامل خطر و میزان مرگ و میر را اندازه گیری می کند.
فاکتور آموزش: ثبت نام، نتایج و کیفیت را در چهار مرحله آموزش (آموزش مقدماتی، ابتدایی، متوسطه و عالی) و همچنین مهارت ها را در جمعیت بزرگسال اندازه گیری می کند.
فاکتور محیط طبیعی: جنبه هایی از محیط فیزیکی را اندازه گیری می کند که تأثیر مستقیمی بر زندگی روزمره افراد و تغییراتی دارد که ممکن است بر رفاه نسل های آینده تأثیر بگذارد.
در رتبه بندی ۲۰۲۰ کشورهای دانمارک و نروژ و سوییس درصدر و یمن افریقا و سودان جنوبی در قعر جای دارند.
جایگاه ایران در این رتبه بندی در سال۲۰۱۰ در جایگاه ۱۲۶، در سال گذشته در جایگاه ۱۱۹ و در سال ۲۰۲۰ در جایگاه ۱۲۰ است و در فاکتورهای سرمایه اجتماعی و بهداشت و شرایط زندگی امیدوارکننده است.