چرا ایرانیان خطر و عواقب حوادث را جدی نمی گیرند ؟!

اگر به دور و بر خودمان نگاه کنیم مکرر شاهد رخداد حوادث تلخ و قابل پیشگیری هستیم که با اندکی آگاهی و احتیاط در نزد هموطنان حجم و آمار این حوادث و خسارت های ناشی از آنها به طرز چشم گیری کاهش خواهد یافت.

بالا بودن آمار تصادفات رانندگی و کشته شدگان و معلولان آن و نیز آمار بالای حوادث کار و مرگ های ناشی از مرگ های موسوم به قاتل خاموش و...همه نشان می دهد که سطح آموزش و اطلاعات افراد جامعه در مورد علل رخ داد حوادث و راه های جلوگیری از آن بسیار پایین است.

همیشه برایم این سوال پیش آمده که در کشورمان هریک از سازمانهای مسول در حوزه مدیریت ایمنی و مقابله با انواع خطرات به طور جداگانه در صدد انجام وظایف و اطلاع رسانی هستند و به طور مجزا در این زمینه ها مشغول به فعالیت، اما چرا و به چه دلیل این مجموعه ها در یک کارگروه متمرکز نمی شوند و تحت مدیریت و یا ستاد واحدی برای ارتقا دانش و آگاهی مردم در حوزه ارتقا اصول و دانش ایمنی فعالیت نمیکنند؟!

چرا نگاه سیستمی و جامع نگر در حوزه مدیریت ایمنی وجود ندارد ؟!

نگاه به آمار و ارقام خسارت های بدنی و مالی که هرساله بر پیکره جامعه ایرانی وارد میکند حکایت از ورود ضرر و زیان های فراوان مادی، روحی و روانی فراوان دارد .

فاجعه حوادث طبیعی ناشی از سیل و زلزله ,طوفان و...

حوادثی که انسان ها و تکنولوژی مستقیما در رخداد آنها نقش دارند از قبیل سوانح رانندگی -حوادث شغلی -گازگرفتگی -آتش سوزی و انفجار -غرق شدگی در دریاها و رودخانه ها و ...از جمله مواردی هستند که سالانه جان هزاران هزار هموطن را می گیرند و از کارافتادگی موقت و دایم و خسارت های مالی رخداده موجبات اضمحلال خانواده ها و تحمیل خسارت های فراوان به سیستم های اجتماعی و اقتصادی را فراهم می اورند.

برای جلوگیری و کاهش این خطرات چه باید کرد ؟؟؟!

مهم ترین اقدام در این زمینه اراده جمعی و روحیه بسیج ملی در ,,آموزش و ترویج ,,اصول ایمنی در زمینه هر ریسک به کسانی که در معرض ریسک یا عامل پدید آوردن ریسک هستند را طلب می کند.

برای اینکه این آموزش ها اثر بخشی و کارآیی موثر داشته باشند، نیاز به همگامی و مشارکت کلیه افراد و سازمان های مسول و مرتبط وجود دارد .

نقش قوای سه گانه ,مراجع معظم تقلید و روحانیت و مساجد کشور ,اساتید مجرب و معزز دانشگاه ها، کارشناسان حوزه ایمنی، رسانه ها به خصوص صدا و سیما، وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، وزارت کشور، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت راه و شهرسازی، شرکت ملی گاز، شوراهای شهر و روستا، شهرداری ها، پلیس راهور ناجا، هلال احمر، آتش نشانی، سازمان های بیمه گر کشور، انجمن های ایمنی و اشخاص حقیقی متخصص و.... در تولید محتوای آموزشی و انتقال مفاهیم آموزشی و ترویج اصول ایمنی به تک تک هموطنان نقشی بسیار با اهمیت دارند و ایفای نقش هر یک و متمرکز کردن مدیریت آموزش وترویج ایمنی مربوط به ریسک های مختلف در یک ستاد مدیریتی و انجام این ماموریت واحد که اقدامی شرعی -ملی و انسانی است، به طور روزانه و مستمر در جامعه ,یگانه چاره اساسی مبارزه با حوادث و کاهش حداکثری خطرات و خسارت های بدنی و مالی به هموطنان است.

برای تحقق جامعه ای بدون حادثه و یا جامعه ای که آمار شدت و تواتر حوادث آن در حد شان فرهنگ غنی و پربار ایران اسلامی بسیار پایین باشد، به همت و اراده همه مسوولان و تک تک هموطنان عزیزمان در اقصی نقاط کشور در راستای ایجاد ,,فرهنگ ایمنی ,, نیازدارد.

*کارشناس مطالعات ریسک و بیمه

https://naghdineh.ir/page/29921/

لینک مطلب :