دبیر انجمن مدیران مالی حرفه‌ای ایران اعلام کرد؛
بررسی اثرات آزادسازی ذخایر توسط شرکت‌های بیمه
نقدینه-دبیر انجمن مدیران مالی حرفه‌ای ایران اثرات آزادسازی ذخایر فنی تکمیلی و خطرات طبیعی توسط شرکت‌های بیمه اشاره و چالش های اساسی پیش رو این مهم را بررسی کرد.
به گزارش پایگاه خبری نقدینه، حمید دیانت‌پی در قالب یادداشتی که به ملت ارایه کرده، اثرات آزادسازی ذخایر فنی تکمیلی و خطرات طبیعی توسط شرکت‌های بیمه اشاره و چالش های اساسی پیش رو این مهم را بررسی کرد.
وی یادداشت خود را با جمله ای از «ژان پل سارتر» فیلسوف فرانسوی آغاز کرد: تصمیم‌هایی وجود دارد که هیچ کس نباید ناگزیر به گرفتن شان شود.
اندوخته‌های فنی و قانونی برای رشته‌های بیمه، میزان و نحوه محاسبه آن از سوی شورای عالی بیمه تعیین می‌شود. در همین راستا نیز آیین‌نامه شماره 58 در مورد تعیین انواع ذخایر فنی و نحوه ذخیره‌گیری به تصویب رسیده است و در این آیین نامه در خصوص ذخایر فنی تکمیلی و حوادث طبیعی رشته های غیر زندگی، تصریح شده است که این ذخیره‌گیری بابت ضمانت اجرای تعهدات شرکت بیمه در مقابل خسارات ناشی از حوادث فاجعه آمیز منظور می‌شود.
علاوه بر این در تبصره 2 ماده 14 آیین نامه 58 آمده است، در صورتی که بر اثر وقوع حوادث طبیعی و فاجعه‌آمیز، ضریب خسارت در هر یک از رشته‌های بیمه غیرزندگی از 85 درصد تجاوز کند، شرکت بیمه مجاز است مازاد خسارات ایجاد شده ناشی از وقوع حوادث مذکور را از محل ذخایر فنی تکمیلی و خطرات طبیعی جبران کند.
از سوی دیگر مطابق با بند 29 استاندارد شماره 28 حسابداری ایران، ذخایر تکمیلی را اینگونه تعریف می کند که چنانچه حق بيمه‌هاي عايد نشده براى پوشش خسارت مورد انتظار مربوط به بیمه‌نامه‌های منقضی نشده در تاریخ ترازنامه کافی نباشد باید ذخیره تکمیلی لازم برای آن شناسایی شود. براى تعيين ذخيره تکمیلی، هر رشته از فعالیت‌های بیمه‌ای به‌طور جداگانه در نظر گرفته می‌شود. برای این منظور، مجموع حق بیمه عاید نشده هر رشته با مجموع خسارت مورد انتظار و هزینه‌های مربوط به آن مقایسه و در صورت وجود کسری، ذخیره تکمیلی شناسایی می‌شود. استفاده از این ذخیره در سایر موارد نیز منوط به پیشنهاد مؤسسه بیمه و تصویب شورای‌عالی بیمه خواهد بود.
نکته قابل توجه اینکه طی سال‌های اخیر برخی شرکت‌های بیمه که به لحاظ توانگری مالی در وضعیت مناسبی قرار نداشته و در ایفای تعهدات خود دچار مشکل هستند، اقدام به آزادسازی ذخایر فنی تکمیلی و حوادث طبیعی با مصوبه شورای عالی بیمه کرده اند. اينكه شركت‌هاي دیگر بیمه هم بتوانند از این مصوبه بهره‌مند شوند یا خیر، قابل تامل است.
در هر صورت سوال اساسی اینجاست که چرا با یک آیین نامه ذخیره تکمیلی می‌گیریم و با یک مصوبه آن را آزاد می‌کنیم؟!! با این اعتقاد دارای پشتوانه علمی و تجربی که اساساً ایران جزء پر خطرترین کشورها از منظر خطرات طبیعی مثل سیل، زلزله و ... است، از این‌رو ذخیره‌گیری امری گریزناپذیر و منطقی به نظر می‌رسد.
آزادسازی این ذخیره چالش‌های اساسی را مطرح خواهد کرد. اول اینکه توانگری مالی شرکت‌های بیمه در قبال این آزادسازی افزایش چشمگیری به دنبال دارد، اما از طرفی این آزادسازی موجب تقسیم سود بین سهامداران و نهایتاً کاهش جدی در انعطاف پذیری مالی شرکت بیمه‌ای در قبال تعهداتی مثل خسارات در پی خواهد داشت. دوم اینکه این آزادسازی موجب انتقال منافع سهامداران گذشته به سهامداران جدیدتر خواهد شد. سوم اینکه پس از آزادسازی مجدداً باید آیین‌نامه‌ها مصوب را رعایت کرد، این یعنی مجدداً شروع ذخیره‌گیری؛ پس اساساً چرا آزاد شود که دوباره ذخیره بگیریم. چهارم شرکت با شناسایی سود، متهم به پرداخت سهم شریک محترم خود یعنی سازمان امور مالیاتی به میزان 25 درصد از کل سود خواهد بود. پنجم اینکه در حالی که همه بنگاه‌های بورسی به دنبال پیاده‌سازی استانداردهای بین‌المللی و گزارشگری آن هستند، پس این تناقضات چه مفهومی به دنبال دارد؟