بیمه ها و  محیط زیست

عباس طیبی نیارکی

بیمه ها و محیط زیست

در حالی که ریسکهای زیست محیطی روز به روز در حال افزایش هستند ، اما صنعت بیمه در فرایند برخورد با این گونه ریسک‌ها در ایران یا فعالیتی ندارند یا در صورت مواجه با آن به دلایل فنی قادر به پوشش اینگونه ریسک ها نمی باشند. هر چند به صورت محدود برخی از شرکت ها ، بیمه نامه هایی در این زمینه صادر کرده یا پوششهایی را به آن اختصاص داده اند اما این اقدامات کافی و بایسته نبوده است.

توجه ویژه مسئولین اقتصادی کشور به آسیبهایی که پیش یا بعد از این ، بابت ریسکهای زیست محیطی به بار خواهد آمد رابطه دوطرفه را بین اقتصاد و محیط زیست فراهم می نماید و با برنامه ریزی ، کاووش و تحقیق می توان در ایفای این رابطه نقش بسیار پر رنگی را برای صنعت بیمه متصور بوده و در مقابل با ایجاد  پوشش  بیمه نامه های زیست محیطی امکان حمایت و توسعه فعالیتهای کم خطر را در کنار حفظ و نگهداری محیط زیست فراهم آورد.

به طور مثال می توان به بیمه پذیر بودن ریسک‌های دفع فاضلابها ، پسماندها و یا زباله های صنعتی و بهداشتی و یا بیمه نامه های آلایندهای مشتقات نفتی خارج از سطح دریا اشاره کرد. هرچند برخی بیمه های مسئولیت و یا مهندسی  پوششهایی را جهت تامین نیاز فعالان صنعتی  ارائه می دهند ، اما قطعا عدم نگاه تخصصی و ارتباط دو سویه بین  صنعت بیمه و سازمان محیط زیست ، نمی تواند آینده ای روشن را برای این مقوله  روشن نماید.

لذا لازم است با  تلنگری به سازمان محیط زیست  یاد آوری کرد که  با پایان یافتن و حصول توافق  در اجلاس جهانی تغییرات آب و هوایی در پاریس ، به قطع مسئولیت این سازمان فراتر از سطح داخلی یک وظیفه بین المللی خواهد بود و برای  پیشبرد اهداف زیست محیطی   علاوه بر برنامه ریزی در خصوص اقدامات پیشگیرانه در کنترل و کاهش این آلودگی ها و آسیب ها  ، بحث حمایت و کاهش اثرات ناشی از فعالیتهایی که محیط زیست را با خطر مواجه می کند نیز مطرح می باشد. از این رو بهترین ابزار برای ایجاد این  حمایت ویا  کاهش در اثرات ناشی از فعالیتهای زیان زننده به  محیط زیست انتقال ریسک و پوشش های  بیمه ای می  باشد.  این ارتباط را علاوه بر سطح کالان سیاستهای محیط زیست حتی می توان در بستر وظایف خرد آن  نیز اضافه نمود. به طور مثال تعریف بیمه های اجباری مسئولیتهای  محیط بانان و یا شکار بانان در مقابل اشخاص ثالث یا اجباری نمودن پوشش های بیمه های  زیست محیطی درکلیه  قراردادهای صنعتی که به هر نحوی با محیط زیست در ارتباط خواهد بود، اشاره می شود.

البته نگاه به این مسئله را نبایدتنها بر حسب تصمیم سیستم  اقتصادی و بیمه ای کشور ویا سازمان  محیط زیست بررسی کرد. بلکه ورود قانون گذار را  نیز  مسلم و ملزم می نماید. چراکه بسیاری از فعالیتهایی که امروزه در راستای توسعه اقتصادی و یا صنعتی در هر کشوری به انجام می رسد عاری از آسیبهای زیست محیطی نیست و چه خواسته و یا ناخواسته این توسعه موجب بر هم زدن تعادل در چرخه های زیست محیطی خواهد شد.پس  تدوین  اهداف و برنامه های بلند مدت به خصوص در برنامه های توسعه 5 ساله و یا تصویب قوانین مرتبط با اجباری بودن پوشش  بیمه های زیست محیطی و درمصوبات هیات محترم دولت  و مجلس شورای اسلامی  به پیوند و ارتباط صنعت بیمه و حفاظت از محیط زیست کمک خواهد نمود و آنچه که مقدمه ایی بر ایجاد بستر حمایت بیمه ایی از محیط زیست می باشد را فراهم خواهد کرد.

در این راستا به هیچ عنوان بحث بر سر این موضوع نیست که پیش از این هیچ فعالیت یا اقدامی از طرف مسئولین و دست اندرکاران مربوطه انجام نگرفته است ، بلکه موضوع نا کافی بودن آن است . از این رو به نظر می آید اگر ارتباط صحیح  وبیشتر بر مبنای تحقیق و توسعه  بین سازمان محیط زیست و صنعت بیمه فراهم آید،  صنعت بیمه می تواند یک ابزار حمایتی و کنترلی در ایجاد تعادل زیست محیطی و همچنین کاهش خطرات و آسیبهای ناشی از آن را ایفا نماید.

منبع: ریسک نیوز

https://naghdineh.ir/page/12137/
لینک مطلب :
چاپ print version