2
آخرین خبرها
سه شنبه 5 ارديبهشت 1396


نقدینه- شاخص های بازار سرمایه در بازارهای سهام جهانی همواره با جا به جایی دولت ها شاهد نوسان هستند و به همین دلیل زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری فصلی آشنا و نفس گیر برای فعالان اینگونه بازارهاست و اکنون یک بار دیگر بازار سهام در آستانه این چرخه قرار گرفته است.

به گزارش پایگاه خبری نقدینه؛ چرخه های بازارهای مالی یکی از اصول کلاسیکی است که جان مورفی در کتاب معروف و پایه ای تحلیل تکنیکال به آن می پردازد، از جمله این چرخه ها که به طور مبسوط و مستند در این کتاب معرفی شده است چرخه ریاست جمهوری است.
این چرخه در دوره های ریاست جمهوری ایران عمل کرده است و لااقل در چند دوره گذشته بازار سهام شاهد واکنش شاخص کل به تحولات ریاست جمهوری بوده است.
در سال 80 بازار سهام واکنشی افزایشی را به دو دوره ای شدن ریاست جمهوری وقت نشان داد، در سال 84 واکنشی ریزشی و در سال 88 چرخه ریاست جمهوری با تاخیری چند ماهه اثری افزایشی از خود نشان داد و در مسیر رشد قرار گرفت، اتفاقی که در دوره ریاست جمهوری بعدی به نهایت خود رسید.
البته همانند همه اصول تحلیل های مالی هیچ چیز متقنی در بازار سهام وجود ندارد و این چرخه ها هم می توانند در دوره ای از ادوار ریاست جمهوری بازارهای مالی بر عکس عمل کنند. اما قاعده کلی این چرخه ها بر تکرار چند باره آنها در دوره های مختلف است و استثنائات تاثیری بر صحت این الگوها ندارد. دوره پیش رو هم آیا این چرخه عمل خواهد کرد؟ برای بررسی این موضوع باید وضعیت بازار سرمایه را در چهار سال گذشته بررسی کرد.
صعود شاخص کل از دوش تورم
بهار سال 92 بود و بازار داغ رقابت های انتخاباتی. تا آن زمان شاخص کل به اتکای تورم صعودی خیز در خوری را تا مرزهای 50 هزار واحد برداشته بود. افزایش نرخ ارز پایه و هجوم زنان خانه دار به صرافی ها و تشکیل صف های طولانی برای خرید ارز در ازای کارت ملی، شرایطی را رقم زد تا صنایع صادرات محور، از تفاضل تسعیر نرخ ارز به سودهای خوبی دست یابند.
بسیاری از تحلیلگران رشد سهام در سال های 91 و 92 را رشدی پایدار نمی دانند چرا که رشدی بر پایه تورمی خیزشی بود؛ به طور مثال رشد سهم های گروه مسکن و مستغلات تحت تاثیر افزایش شدید قیمت مسکن رخ داد؛ افزایشی که بدون هیچ تحلیلی و تنها تحت تاثیر ورود نقدینگی حجیم به این بازار رخ داد و برای سال ها بازار مسکن را در عوارض پس از آن فرو برد.
اما هر چه که بود شاخص کل بازار سهام تا مقطع انتخابات ریاست جمهوری در سال 92 رشد بلندی را تجربه کرد اما آیا این رشد می‌توانست ادامه دار باشد؟ آیا اظهارات کاندیداها می توانست مانند سال 84 بازار سهام را با ریزشی سنگین مواجه سازد یا این که مانند چرخه های دیگر به رشد شاخص کل منجر می شد؟
مذاکرات هسته ای و تب و تاب سرمایه گذاران
شاخص کل بورس به دنبال دور اول مذاکرات هسته ای چشم به راه رسانه های داخلی و خارجی بود تا کوچکترین خبری را روی تابلوی خود لحاظ کند. با قدرت گرفتن احتمال توافق شاخص کل توانست رکوردهای جدیدی را به ثبت برساند و تا قله ۹۰هزار واحد که مرزی رویایی تا آن روز بود قد کشید. سهامداران حرفه ای و نیمه حرفه ای بازار سودهای کلانی را تا این مقطع از آن خود کردند اما این روند شیرین بنا نبود که همواره باشد. زمستان سال 92 از راه رسید و شاخص کل که رشد بلند و نفس گیری را تجربه کرده بود و نیاز به استراحت در آن احساس می شد، در مسیر نزول افتاد.
با تداوم ریزش ها نقدینگی غیر حرفه ای با سرعت زیادی از بازار خارج شد و نقدینگی حرفه ای هم ترجیح داد با استراتژی احتیاط و با تنها بخشی از آورده خود در بازار حضور داشته باشد. این رخدادی بود که علی صالح آبادی رییس وقت سازمان بورس از آن به عنوان پارک نقدینگی نام برد. سهامداران هوشمند، سرمایه گذارانی که خاک کف بازار سرمایه را خورده بودند می دانستند که سردی و تلخی یاسی که آن روزها بر سر بازار خیمه زده بود گذراست و باید مترصد شکار سهم های ارزنده بود.
با پیشرفت مذاکرات هسته ای، سرمایه گذاران و سهم هایی که از تحریم بیشترین آسیب را دیده بودند، بیشترین جذابیت را برای سرمایه گذاری پیدا کردند به خصوص که با ریزش بازار این سهم ها به نقطه های قیمتی بسیار جذابی رسیده بودند.
سهامداران دست بر قبضه احتیاط
سال بعد در روزهای گرم پایتخت بود که بار دیگر مذاکرات هسته ای سرعت گرفت. همزمان با این دور از مذاکرات دماسنج هیجان بازار رو به افزایش نهاد، سهم های تحریمی با استقبال شدید سرمایه گذاران مواجه شد و شاخص کل رو به افزایش نهاد. تولد برجام، نقطه عطف این صعود بود اگر چه پس از دوره ای بازار دست به استراتژی احتیاط زد و در یک روند زیگزاگی و خنثی نوسانإگیری میان مدت را سر لوحه اش قرار داد.
مهمترین نکته ای که به عنوان ترمز رشد شاخص کل عمل کرد، سیاست انقباضی دولت برای مهار تورم و کاستن از هیجانات تورمی اقتصاد در سال های گذشته بود. این سیاست انقباضی اگر چه توانست مهار تورم را بکشد اما سرعت رشد شاخص کل را گرفت. با این وجود دولت توانست در این دوره با ساماندهی نسبی وضعیت درآمدی خود از بخش فروش نفت و مالیات، دست به تحرکاتی در اقتصاد بزند. به طور مثال بخشی از بدهی خود به نظام بانکی و 80 درصد بدهی خود به پیمانکاران را پرداخت.
این وضعیت موجب شد که در سال 95 میزان عرضه پول به جامعه هم افزایش یابد و بانک ها با سرعت بیشتری اقدام به ارائه تسهیلات کنند که رشد این تسهیلات به مفهوم رشد سرعت گردش پول در جامعه است. شاید تحت تاثیر این عوامل بود که با فرا رسیدن چرخه سال جدید در بازار سهام که این بار تقریبا با چرخه ریاست جمهوری همزمان شده است، بازار سهام واکنش افزایشی از خود بر جای نهاده است.
دغدغه شکستن مقاومت مهم 81 هزار واحد
شاخص کل در حال حاضر مرز 79 هزار واحد را شکسته است و مهمترین مقاومتی را که پیش رو دارد، مقاومت 81 هزار واحد است. این مقاومت تاریخی و معتبر همزمان خواهد شد با اوج گرفتن بحث های انتخاباتی و رصد کردن سخنان کاندیداها. در حال حاضر از نظر اقتصادی ریسک خطرناکی در میان مدت در برابر بازار وجود ندارد.
اظهارات دولت ترامپ برای برجام هم فروکش کرده است، در فصل مجامع پیش رو هم بعضی از سهم های پیشرو با تعدیل های خوبی همراه هستند اما در برخی سهام های دیگر نباید انتظار گزارش های خوبی را داشت با این حال این سهم ها برای بازار ناشناخته نیستند و بازار را غافلگیر نخواهند کرد.
بنابراین مهمترین عاملی که می تواند در هفته های پیش رو تحت تاثیر قرار دهد رقابت های انتخاباتی است. کاندیداها باید این موضع را لحاظ کنند که سخنان و موضع گیری آنها تاثیر بسیار مهمی بر عملکرد شاخص کل خواهد داشت و می تواند در شکستن مقاومت معتبر 81 هزار واحد نقش پر رنگی داشته باشد. با شکسته شدن این مقاومت شاخص کل می تواند در عرض چند روز با گامهای شتابانی قله از دست داده 90 هزار واحد را بار دیگر باز پس بگیرد

<###dynamic-0###>

تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به پایگاه خبری نقدینه است.