به گزارش پایگاه خبری نقدینه، سید رسول تاجدار عضو انجمن حرفه ای صنعت بیمه در گفت وگو با سایت تحلیلی-خبری آیین، به مشکلات قانون برنامه پنجم توسعه و چالش های صنعت بیمه در این حوزه اشاره کرد، در ادامه متن این گفت وگو آورده شده است:
صنعت بیمه را در رسیدن به اهداف قانون برنامه پنجم توسعه چقدر موفق می دانید؟
در قانون برنامه پنجم توسعه بیشترین توجه به بیمه های سلامت و درمان بود و آنچه که در قانون برنامه پنجم گذاشته شده است، بیشتر بار هزینه ای بر صنعت بیمه داشته است. تا اینکه د رراستای ارتقای فرهنگ بیمه فعالیت کند، علی رغم رشد شرکت ها تعدادی بیمه در دروره برنامه پنجم، غیر از افزایش نرخ منجر به افزایش حق بیمه و رشد ضریب نفوذ بیمه شد، اتفاق خاص دیگری نیافته است و برای اینکه اتفاقی مناسب در برنامه ششم بیافتد، نیازمند یک نگرش جدید در دولت و مجلس است.
-کمبودهای قانون برنامه پنجم توسعه در خصوص صنعت بیمه چه بوده است؟
بحث عوارضی است که از صنعت بیمه در قالب بودجه های سنواتی و در قالب قانون برنامه گرفته شده است و این عوارض، شرکت های بیمه را زمین گیر کرد و عملا فرصت هر نوع ارتقا، رشد و سرمایه گذاری در صنعت بیمه را از شرکت های بیمه گرفته است. مگر می شود یک صنعت چندین برابر سودی که به سهامدارانش می دهد به عنوان عوارض پرداخت کند. لذا با این وضعیت کار پیش نمی رود. اولین قدمی که باید بر داشته شود واقعی کردن این عوارض است. تجدید نگرش به عوارض بهداشت و نیروی انتظامی و صندوق خسارت های بدنی است.
متاسفانه به صنعت بیمه، به عنوان یک بانک پول نگاه می شود که لازم است که از آن برداشت شود و با این روش و نگاه نمی شود این صنعت را پیش برد.
-بحث رقابت شرکت ها در برنامه ششم چه جایگاهی باید داشته باشد؟
وضعیت صنعت بیمه در حال حاضر رقابتی نیست، ولی برای رقابتی شدن الزاماتی است و معمولا در مورد بیمه ایران صحبت می شود که نزدیک به 46 درصد بازار را در اختیار دارد و این غیر رقابتی است. تصورم این است که کار به این راحتی نیست. یعنی اینطور نیست که ما فکر کنیم با کاهش سهم بیمه ایران، مشکل حل می شود. بخاطر اینکه بیمه ایران دارای یک پتانسیل بسیار بالایی به لحاظ بدنه کارشناسی و به لحاظ حجم ذخایر عمده ای که در اختیار دارد و به لحاظ شعب پرداخت خسارت دارد.
باید بگویم که این فاصله را چطور باید پر کرد و این نیست که شما یک مصوبه قانونی صادر کنید و بگویید که از امروز بیمه ایران، در میدان نیست و حالا بروید رقابت کنید. به نظر من مشکلات حل نمی شود و افزون هم می شود. بیمه ایران در این راستا مشکل نیست و اتفاقا می تواند کمک خوبی باشد.
به اعتقاد من برای اینکه بحث رقابت عملیاتی شود، باید یک فرآیند برایش تعریف شود.بالاخره بیمه ایران با 5000 نفر پرسنل و چند هزار نماینده و با این پتانسیل کارشناسی و شعبه و خدمات، اینها را باید چه کرد؟ باید یک «بیزنس پلنی» نوشته شود که خدمات بیمه ایران در قالب بیمه های اتکایی و سایر قالب هایی که می توان در آن باشد، دیده شود و نیروهای بیمه ایران مطمئن باشند از توان تخصصی آنها به نحو احسنت استفاده خواهد شد و آینده آنها دچار مشکل نخواهد شد.
بحث رقابت یک بحث جدی است که جای آن خالی است، مشکل صنعت بیمه این است که از فقر نیروی انسانی متخصص رنج می برد.
-خصوصی سازی در برنامه پنجم را چقدر موفق می دانید؟
ما از سال 86 خصوصی سازی را آغاز کردیم، ولی دولت به اهدافش نرسیده است. هدف این بود که یک بخش را تقویت کنیم و با تامین منافع ذی نفعان اعم از بیمه گذاران، سهامداران شرکت های بیمه، کارکنان شرکت های بیمه باعث ایجاد فضای رقابتی بشویم. ولی به نظر می رسد که این اتفاق نیافته است.
هیچکدام از سهامداران شرکت های خصوصی و یا شرکت های خصوصی شده از شرایط عایدی سهام خود راضی نیستند و علت آن، عوارض بالای تحمیلی به صنعت بیمه است. از آنجائیکه حدود 50 درصد بازار بیمه، سهم بیمه شخص ثالث است و هیچ یک از عوامل اثرگذار در تعیین حق بیمه شخص ثالث در دست بیمه گیر نیست و این باعث شده است در شرایط که نرخ سود بانکی بالای 20 درصد است، بازده دارایی های صنعت بیمه زیر 12 درصد باشد.
یکی دیگر از معضلاتی که شرکت های بیمه دارند، عوارضی است که شهرداری ها از بیمه ها و صنعت بیمه مطالبه می کنند؛ تحت عنوان عوارض آتش سوزی. شهرداری ها به دفاتر ما هم اکتفا نمی کنند و با توجه به محاسبات خود از شرکت های بیمه، مطالبه دارند و این موارد عملا انجام فعالیت سودمند را از شرکت های بیمه گرفته است.